Aktu­al­nie na Słoń­cu poja­wi­ła się tzw. dziu­ra koro­nal­na. Jest to obszar, z któ­re­go emi­to­wa­ny jest w
prze­strzeń stru­mień wyso­ko­ener­ge­tycz­nych czą­stek. Może się to dziać dzię­ki osła­bio­ne­mu polu
magne­tycz­ne­mu, któ­re w nor­mal­nych warun­kach wią­że cząst­ki i ​“ścią­ga” z powro­tem na powierzch­nię Słońca.

Aktyw­na dziu­ra koro­nal­na zwró­co­na jest w stro­nę Zie­mi i z tego wzglę­du do naszej pla­ne­ty dotrzeć ma
gęsty stru­mień wia­tru sło­necz­ne­go, a to z kolei pra­wie na pew­no wywo­ła zorze polar­ne o dość znacznej
sile. Dodat­ko­wo w okre­sie rów­no­no­cy zja­wi­ska te są jesz­cze lepiej wykształ­co­ne, a w takim momen­cie roku
wła­śnie jesteśmy.

W naj­bliż­sze noce 28 i 29 wrze­śnia pole­cam zatem śle­dzić sytu­ację tzw. współ­czyn­ni­ka Kp, któ­ry mówi o
zasię­gu zorzy. Jeśli osią­gnie on war­tość powy­żej 6, miesz­kań­cy pół­noc­nej Pol­ski mogą pró­bo­wać uchwycić
zorzę na zdję­ciach. Im więk­sze Kp, tym dalej na połu­dnie się­gnie zja­wi­sko. War­tość ponad 8 oznaczać
może widocz­ność zorzy nawet na połu­dniu nasze­go kraju.

Aktu­al­ne dane spraw­dzi­my np. na stro­nie http://​www​.soft​se​rve​news​.com/​A​u​r​o​r​a​.​htm

Gorą­co pole­cam polo­wa­nie na zorzę polar­ną z dala od miej­skich świa­teł. Naj­le­piej mieć je za sobą na
połu­dniu, ponie­waż zja­wi­sko wystę­pu­je nad pół­noc­nym hory­zon­tem. Nawet jeśli nie widzi­my kolo­ro­wych barw
gołym okiem, war­to robić kon­tro­l­ne zdję­cia, sta­wia­jąc apa­rat na sta­ty­wie i wyko­nu­jąc kilku(nasto)
sekun­do­we eks­po­zy­cje na czu­ło­ści 800 ISO i więk­szej, na krót­kich ogniskowych.