Budo­wa sate­li­tów i ich wypo­sa­że­nie

Każ­dy z sate­li­tów Star­link pierw­szej gene­ra­cji (V1.0) ma masę oko­ło 260 kg i cechu­je się kom­pak­to­wą budo­wą w kształ­cie pła­skie­go pro­sto­pa­dło­ścia­nu. Taka kon­struk­cja mini­ma­li­zu­je zaj­mo­wa­ną obję­tość i pozwa­la na mon­taż 60 sate­li­tów pod­czas jed­ne­go star­tu na rakie­cie Fal­con 9. Zasi­la­nie zapew­nio­ne jest przez poje­dyn­czy panel sło­necz­ny.

Sate­li­ty są wypo­sa­żo­ne w sil­nik jono­wy Hal­la, uży­wa­ją­cy kryp­to­nu jako mate­ria­łu pęd­ne­go. Mają też sta­bi­li­za­cję trój­o­sio­wą i ich orien­ta­cja jest aktyw­nie utrzy­my­wa­na, praw­do­po­dob­nie przy uży­ciu zesta­wu kół reak­cyj­nych. Infor­ma­cje o orien­ta­cji dostar­cza­ją szpe­ra­cze gwiazd, bazu­ją­ce na tech­no­lo­giach roz­wi­nię­tych w stat­ku Dra­gon.

Ładu­nek tele­ko­mu­ni­ka­cyj­ny sate­li­ty sta­no­wią czte­ry ante­ny szy­ku fazo­wa­ne­go i dwie ante­ny para­bo­licz­ne. Sygnał będzie pro­wa­dzo­ny w pasmach Ka i Ku. W przy­szło­ści kolej­ne gru­py sate­li­tów zosta­ną wypo­sa­żo­ne dodat­ko­wo w urzą­dze­nia lase­ro­we do komu­ni­ka­cji mię­dzy­sa­te­li­tar­nej. Fir­ma Spa­ceX pla­nu­je wysłać pierw­sze takie sate­li­ty pod koniec 2020 roku.

Sate­li­ty Star­link wyko­rzy­stu­ją dane orbit śmie­ci kosmicz­nych Depar­ta­men­tu Obro­ny Sta­nów Zjed­no­czo­nych i mogą auto­no­micz­nie podej­mo­wać decy­zję o wyko­na­niu manew­rów pozwa­la­ją­cych na unik­nię­cie koli­zji.

Każ­dy z sate­li­tów jest zapro­jek­to­wa­ny do pra­cy przez 5 lat. Pod koniec życia sate­li­ta wyko­rzy­sta swój napęd jono­wy, aby zejść z orbi­ty i spa­lić się w atmos­fe­rze w prze­cią­gu kil­ku mie­się­cy. Jeże­li sate­li­ta doznał­by uszko­dzeń unie­moż­li­wia­ją­cych zmia­nę jego poło­że­nia, to w prze­cią­gu 1–5 lat zej­dzie z orbi­ty na sku­tek opo­rów szcząt­ko­wej atmos­fe­ry na niskiej orbi­cie.

Spis tre­ści

1. Wstęp
2. Cel i funk­cje sie­ci Star­link
3. Budo­wa sate­li­tów i ich wypo­sa­że­nie
4. Histo­ria budo­wy sie­ci
5. Jak obser­wo­wać sate­li­ty Star­link?
6. Źró­dła