Każdy poczatek roku zaczyna się w astronomii amatorskiej regularnym deszczem meteorów z roju Kwadrantydy. Nazwa ta nie każdemu wiele powie, lecz nie należy Kwadrantydów lekceważyć. Jest to jeden z najaktywniejszych rojów w roku i obfituje w 120 zjawisk na godzinę w idealnych warunkach, co przekłada się na około 25 meteorów w ciągu 60 minut dla przeciętnego obserwatora. Swoją aktywnością i regularnością Kwadrantydy dorównują nawet słynnym sierpniowym Perseidom. Dlaczego jednak nie są tak popularne? Odpowiedź jest prosta — Perseidy możemy zazwyczaj podziwiać, leżąc wygodnie na kocu w ciepłą noc podczas, gdy styczniowe noce są na wielogodzinne obserwacje dość trudnym czasem.
W tym roku maksimum przypada na poranne godziny 4 stycznia, gdy w Polsce jest już widno. Uszczkniemy jednak coś z wąskiego zazwyczaj okna czasowego, podczas którego rój wybucha wzmożoną aktywnością, gdy obserwacje rozpoczniemy w drugiej połowie nocy, bliżej godzin porannych. Patrzymy w stronę wschodu, gdzie znajduje się obszar, skąd nadlatują meteory (radiant roju). Niestety ilość widzianych meteorów na pewno ograniczy blask Księżyca wchodzącego tej nocy po godzinie 2. Nie ma się co jednak zrażać. Kwadrantydy potrafią popisać się jasnymi zjawiskami, których ten problem nie dotyczy 🙂
by 
