• Archiwa Tagów jowisz
  • Wspa­nia­ła koniunk­cja Wenus z Jowi­szem

    Nad ranem 13 listo­pa­da doj­dzie do bar­dzo bli­skie­go złą­cze­nia 2 naj­ja­śniej­szych pla­net. Wenus i Jowisz miną się w odle­gło­ści liczą­cej poło­wę widocz­nej śred­ni­cy Księ­ży­ca. Tego dnia war­to wstać rano.

    Pla­ne­ty we wspo­mnia­ny listo­pa­do­wy pora­nek doko­na­ją swo­istej zmia­ny war­ty. Wenus, któ­ra przez kil­ka mie­się­cy była widocz­na na poran­nym nie­bie, zbli­ża się aktu­al­nie do Słoń­ca i czas jej widocz­no­ści się koń­czy. Jowisz nato­miast po tym, jak znik­nął nie tak cał­kiem daw­no temu z wie­czor­ne­go nie­ba, wyło­nił się zza Słoń­ca po prze­ciw­nej jego stro­nie. Gazo­wy olbrzym każ­de­go poran­ka pnie się coraz wyżej na nie­bo­skło­nie.

    Źr. Stel­la­rium

    Czy­taj dalej!!  Post ID 1983

    Facebooktwittermailby feather
  • Koniunk­cja Księ­ży­ca i Jowi­sza

    Wysłany dnia: przez Mariusz Grabowski

    Wie­czo­rem 28 lip­ca 2017 doj­dzie do dość czę­ste­go, ale bar­dzo foto­ge­nicz­ne­go zja­wi­ska na nie­bie. Księ­życ spo­tka się z naj­więk­szą pla­ne­tą Ukła­du Sło­necz­ne­go — Jowi­szem. W tym roku to już kolej­ne z takich spo­tkań. Tym razem cia­ła nie­bie­skie dzie­lić będzie odle­głość ponad 2 stop­ni łuku, czy­li oko­ło 5 śred­nic Srebr­ne­go Glo­bu.

    Zja­wi­sko moż­na obser­wo­wać już po zmierz­chu, oko­ło pół godzi­ny po zacho­dzie Słoń­ca. Księ­życ widocz­ny będzie jesz­cze za dnia, a Jowisz zacznie poja­wiać się po jego lewej stro­nie w mia­rę zapa­da­nia zmro­ku. Obiek­ty znaj­dzie­my po zachod­niej stro­nie nie­ba. Będą one zmniej­szać swo­ją wyso­kość, by oko­ło 22:30 zajść za hory­zont.

    Poniż­sza gra­fi­ka pre­zen­tu­je sytu­ację na godzi­nę 21:30 (źr.: Stel­la­rium), lecz wza­jem­ny układ ciał nie zmie­ni się w zasa­dzie przez cały czas widocz­no­ści obiek­tów. Jedy­nie ich wyso­kość nad wid­no­krę­giem będzie ule­gać zmia­nie.

    Facebooktwittermailby feather
  • Bli­skie spo­tka­nie Księ­ży­ca z Jowi­szem

    Począw­szy od zmierz­chu 10 kwiet­nia aż do rana kolej­ne­go dnia będzie­my świad­ka­mi bar­dzo bli­skie­go złą­cze­nia Księ­ży­ca z Jowi­szem. Nasz sate­li­ta, któ­ry w tym cza­sie będzie w peł­ni, znaj­dzie się tyl­ko jeden sto­pień kąto­wy od naj­więk­szej pla­ne­ty Ukła­du Sło­necz­ne­go. To tyle, co dwie śred­ni­ce Srebr­ne­go Glo­bu.

    Zja­wi­sko będzie dosko­na­le widocz­ne gołym okiem. Jowisz jest zawsze bar­dzo jasnym obiek­tem na nie­bie. Tym razem sytu­acja będzie wręcz ide­al­na, ponie­waż pla­ne­ta jest w okre­sie opo­zy­cji, czy­li po prze­ciw­nej stro­nie Zie­mi, niż Słoń­ce. Ozna­cza to, że jest też naj­bli­żej naszej pla­ne­ty i świe­ci naj­ja­śniej.

    Koniunk­cję będzie moż­na obser­wo­wać przez całą noc, jed­nak pod­czas jej trwa­nia nastą­pią 3 naj­cie­kaw­sze momen­ty. Pierw­szy war­ty szcze­gól­nej uwa­gi to czas tuż po zacho­dzie Słoń­ca, gdy nie­bo zaczy­na ciem­nieć. Pół godzi­ny po tym, jak nasza gwiaz­da scho­wa się za hory­zont, zoba­czy­my nad wschod­nim hory­zon­tem Księ­życ i Jowi­sza na pięk­nym ciem­no-błę­kit­nym nie­bie. Dru­gi z cie­ka­wych momen­tów to czas naj­więk­sze­go zbli­że­nia się Księ­ży­ca do Jowi­sza. Nasz sate­li­ta będzie suk­ce­syw­nie zmniej­szał swój dystans do pla­ne­ty, a kul­mi­na­cyj­ny moment nastą­pi oko­ło godzi­ny 1 w nocy. Po tym cza­sie obiek­ty zaczną odda­lać się od sie­bie. Trze­ci z cie­ka­wych momen­tów złą­cze­nia będzie toż­sa­my z pierw­szym i wystą­pi nad ranem. W iden­tycz­nych warun­kach, tj. pół godzi­ny przed wscho­dem Słoń­ca, ujrzy­my pięk­ny widok obu obiek­tów na gra­na­to­wym tle nie­ba. Tym razem nad zachod­nim hory­zon­tem i w nie­co zmie­nio­nej już ruchem obu ciał nie­bie­skich kon­fi­gu­ra­cji wobec sie­bie.

    Przy tak bli­skiej koniunk­cji war­to spoj­rzeć na oba obiek­ty przez lor­net­kę lub mniej­szy tele­skop. Przy uży­ciu małych powięk­szeń zoba­czy­my Księ­życ i Jowi­sza naraz w polu widze­nia! Co wię­cej, z pew­no­ścią dostrze­że­my też 4 księ­ży­ce gali­le­uszo­we, któ­re krą­żą wokół pla­ne­ty! Musi­my koniecz­nie zadbać o sta­bi­li­za­cję opty­ki. Szcze­gól­nie patrząc przez lor­net­kę, oprzyj­my ją o coś, lub wes­przyj­my łok­cie o sta­bil­ny obiekt. Robiąc zdję­cie, może­my uwiecz­nić wszyst­kie cia­ła nie­bie­skie naraz. Eks­pe­ry­men­tu­je­my z czu­ło­ścią ISO i cza­sem naświe­tla­nia tak, aby na foto­gra­fii dobrze naświe­tlił się Jowisz. Księ­życ będzie na takich usta­wie­niach prze­świe­tlo­ny ze wzglę­du na spo­rą róż­ni­cę w jasno­ści obiek­tów, lecz w ten spo­sób zła­pie­my” je oba w kadrze. Uży­wa­jąc obiek­ty­wu o dłu­gich ogni­sko­wych może­my rów­nież uwiecz­nić księ­ży­ce jowi­szo­we w kadrze razem z pla­ne­tą i naszym Księ­ży­cem 🙂

    Poni­żej znaj­du­je się gra­fi­ka pre­zen­tu­ją­ca zja­wi­sko w pro­gra­mie Stel­la­rium (klik­nij, by powięk­szyć).

    Uda­nych obser­wa­cji!

    Facebooktwittermailby feather
  • Złą­cze­nie Jowi­sza z Księ­ży­cem

    Jowisz powo­li odda­la się od Słoń­ca i sta­je się coraz lepiej widocz­ny na nie­bie. Pla­ne­ta jest po zachod­niej stro­nie naszej gwiaz­dy, co ozna­cza, że wscho­dzi wcze­śniej, niż Słoń­ce. Ozna­cza to rów­nież, że aktu­al­nie jest widocz­ny o poran­ku. I wła­śnie nad ranem 28 paź­dzier­ni­ka doj­dzie do złą­cze­nia Jowi­sza z Księ­ży­cem, któ­ry zbli­ża się do nowiu i minie naj­więk­szą pla­ne­tę Ukła­du Sło­necz­ne­go w swo­jej wędrów­ce po nie­bie.

    Jowi­sza od Księ­ży­ca dzie­lić będzie 2.5 stop­nia. To tyle, ile wyno­si­ła­by odle­głość mię­dzy nimi wyra­żo­na w cen­ty­me­trach, gdy­by­śmy ją mie­rzy­li linij­ką wycią­gnię­tą przed sie­bie. Widok będzie tym cie­kaw­szy, że Księ­życ poja­wi się w posta­ci bar­dzo wąskie­go sier­pa, a nie­bo stop­nio­wo będzie jaśnieć i przy­bie­rze naj­pierw ciemno‑, a następ­nie jasno­nie­bie­ską bar­wę. Złą­cze­nia pla­net i Księ­ży­ca zawsze wyglą­da­ją impo­nu­ją­co na takim tle.

    Czy­taj dalej!!  Post ID 1983

    Facebooktwittermailby feather
  • Wiel­ka koniunk­cja Wenus i Jowi­sza

    27 sierp­nia 2016 roku doj­dzie do eks­tre­mal­nie bli­skie­go złą­cze­nia Wenus i Jowi­sza. Te 2 naj­ja­śniej­sze pla­ne­ty na ziem­skim nie­bie miną się w odle­gło­ści zale­d­wie 14 śred­ni­cy kąto­wej Księ­ży­ca! Tak cia­snej koniunk­cji mię­dzy tymi obiek­ta­mi nie było od 2 lat. Zja­wi­sko, choć spek­ta­ku­lar­ne, będzie jed­nak dość trud­nym w obser­wa­cji ze wzglę­du na poło­że­nie pla­net na pol­skim nie­bo­skło­nie.

    Czy­taj dalej!!  Post ID 1983

    Facebooktwittermailby feather